College van Matthew Walker, deel 2

Vandaag het tweede en laatste deel van onze blogserie over het werk van Matthew Walker, professor in de neurowetenschappen en in de psychologie aan de Universiteit van Californië, Berkeley en auteur van de internationale bestseller “Slaap”. Een absolute aanrader als je wilt weten wat de nieuwste inzichten zijn in het wetenschappelijke onderzoek naar de werking van de hersenen tijdens slaap en dromen.

In deel 1 van deze serie volgden we gezamenlijk een ietwat ontregelend, doch lichtvoetig ‘kennismakingscollege’, dat begon met de stelling dat we iedere nacht opnieuw volstrekt psychotisch worden. Vandaag een meer inhoudelijk ‘college’ waarin Matthew Walker ons uitlegt wat er in je hersenen gebeurt als je droomt [1].

Droomreizen

Een vorm van dromen waarbij je niet slapend, maar juist wakker en bewust de droomstaat in gaat heet droomreizen. Het wordt ook wel trancereizen of sjamanistisch dromen genoemd, maar droomreizen vind ik persoonlijk een eenvoudige en passende term. 

Droomreizen lijkt op lucide dromen, omdat je je in beide gevallen volledig bewust bent van je ervaring, maar de twee vormen zijn verschillend. Bij lucide dromen val je eerst in slaap om vervolgens vanuit je bewustzijn je dromen te gaan sturen, terwijl je bij droomreizen juist wakker de droomstaat in gaat. Op de klank van een monotone drum, die lijkt op het kloppen van je hart, wordt je lichaam in een staat van totale ontspanning gebracht en je geest in een diepere staat van bewustzijn.

De oorsprong van droomreizen

Bij traditionele natuurvolken worden droomreizen van oudsher door de sjamaan, de wijze of de medicijnman van de stam gebruikt om op zoek te gaan naar een medicijn voor een zieke, richting voor de toekomst of wijze raad van voorouders. Jij zelf kunt het inzetten om dromen waar je benieuwd naar bent verder te dromen of een eigen vraag te onderzoeken.

In deze tijd waarin de coronacrisis om ons heen grijpt

Corona gerelateerde dromen

De Coronacrisis confronteert ons wereldwijd met omstandigheden die we tot voor kort niet eens voor mogelijk hadden gehouden. Onze dagelijkse realiteit is niet meer te vergelijken met een aantal weken geleden. Wat voor ons ligt is vooralsnog ongewis. Het is niet meer dan menselijk, dat dit voor een hoop spanning en onrust zorgt. Ieder mens gaat hier op zijn eigen manier mee om. De een gaat zoveel mogelijk door alsof er niets aan de hand is en de ander doet er van het begin af aan alles aan om ieder risico in de kiem te smoren.

Wat ook jouw eigen reactiepatroon in deze is, voor ons allemaal geldt dat we stap voor stap ontdekken hoe we ons het beste tot deze crisis kunnen verhouden. Dromen kunnen ons hierbij helpen, want hoe groot de krachten die op ons inwerken nu ook zijn, we hebben en houden als mens altijd toegang tot onze eigen beleving en ons eigen innerlijke materiaal.

Dromen over slangen

Ik droom dat mijn leven heel vredig is en alsmaar vrediger wordt. Dan verschijnt er opeens een dozijn grote, agressieve, gifgroene, geschubde slangen die hun kop oprichten om mij aan te vallen. Ik ben doodsbang, want hun gif doodt direct. Mijn beste vriendin staat achter me. Tot mijn verbazing loopt ze recht op de slangen af. Ze slaat ze van zich af of steekt haar arm zo diep in hun bek, dat ze haar niet kunnen bijten. Ik gil dat ze dit niet moet doen, dat ze haar dood zullen bijten. 

College van Matthew Walker, deel 1

Dit blog staat in het teken van het werk van Matthew Walker, Professor in de Psychologie en in de Neurowetenschappen aan de Universiteit van Californië, Berkeley. In 2018 verscheen de Nederlandse vertaling van zijn internationale bestseller “Why we sleep”. Een absolute aanrader als je wilt weten wat de nieuwste inzichten zijn in het wetenschappelijke onderzoek naar de werking van de hersenen tijdens onze slaap en dromen.

Wij vinden dit als dreamteam zo’n vernieuwend en inspirerend boek, dat we een deel van de inhoud omgetoverd hebben tot twee blogs. Zo kan je als lezer als het ware voor even aanschuiven in de collegebanken van Matthew Walker. Iets dat we eerlijk gezegd zelf maar al te graag zouden willen…