Beelden worden niet gemaakt, ze moeten worden bevrijd uit het marmer. (Michelangelo)
Elke keer als je een droom onthoudt, komt er een wereld mee uit de nacht die je op vele manieren kan raken. Je kunt verwonderd zijn, verbaasd, geschrokken, benieuwd, verdrietig, etc. Meestal laat een droom je achter met een grote puzzel. Aandacht geven aan die puzzel brengt je in contact met dimensies waar we in het dagelijks bestaan al gauw aan voorbij gaan. Hoe vaak nemen we de moeite om een droom op te schrijven? Er echt even bij stil te staan? Ik kom daar in ieder geval vaak niet aan toe. En wat is dat toch zonde.
De diepte in
De afgelopen week was ik vijf dagen alleen thuis. Half aan het werk, half vrij en vooral dus alleen. Wat was dat een zegen. Door alleen te zijn en de tijd te hebben, inclusief rustig op kunnen staan, ontstond er een ontvankelijkheid, die me direct ook weer in staat stelde de diepte van mijn dromen te kunnen ervaren.
Hoewel ik thuis bleef en het daarmee gewoon en misschien wel saai zou kunnen zijn, was het tegendeel waar. Mijn oog viel op artikelen in de krant die me inspireerden. Ik genoot van de ontluikende natuur. Ik keek naar een geweldige digitale rondleiding in de eregalerij van het Rijksmuseum. De boeken die ik zou lezen bleven onaangeroerd.
Ik had de ervaring, dat wat zich aan me voordeed betekenis had. Net zoals je dat kunt hebben als je kijkt naar wat er zich in een droom afspeelt.
Richting krijgen
Lees verder “Je leven als droom bezien”
